Joodse soldaten in Duitse dienst 1814-1945

Joodse Soldaten in Duitse Dienst 1814-1945 behandelt de moeizame strijd van de Duits-Joodse gemeenschappen om na de toekenning van burgerrechten in 1812 het recht te verkrijgen om als dienstplichtig militair te dienen. Niet alleen als soldaat of onderofficier, maar ook als officier. De behoefte aan manschappen voor de steeds grotere legers in de Eerste Wereldoorlog noodzaakte keizer Wilhelm II te verklaren dat elke burger in Duitsland dezelfde rechten en plichten had, derhalve ook de Joden. Gevolg was dat in totaal 100.000 joodse militairen, uit een populatie van 550.000 personen, in de krijgsmacht dienden, waaronder 2000 officieren. De Duitse nederlagen na 1916 hadden een stijging van de anti-joodse gevoelens als gevolg. Men zocht een zondebok. Een groot aantal ontroerende gedichten en brieven van gesneuvelde joodse frontsoldaten zijn opgenomen. De Reichswehr die na de Eerste Wereldoorlog werd opgericht bezat weinig joodse officieren. Bij de opkomst van het nationaalsocialisme namen ook de anti-joodse
gevoelens binnen de krijgsmacht snel toe. De 195.000 uitgeweken Duitse Joden leverden meer dan 10.000 militairen op voor de Geallieerden. Opmerkelijk was dat een klein aantal personen die zich Duitser voelden, maar volgens de Rassenwetten als Joods werden aangewezen, toch in de Wehrmacht dienden tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Dr. S.J. (Bas) de Groot (1937) publiceerde naast zijn vakgebied de mariene biologie, reeds vele jaren artikelen in maritieme en militair geschiedkundige tijdschriften, waaronder Tijdschrift voor Zeegeschiedenis; De Grote Oorlog –Kroniek 1914-1918 en De Groote Oorlog. Ook publiceerde hij verscheidene boeken over oorlogsvoering ter zee.