Doopsgezinde Bijdragen 51

In Doopsgezinde Bijdragen 51 maakt de rijkdom van de doperse geschiedenis zichtbaar. Het opent met een bijdrage van Hanna Melse, die de lezer binnenleidt in het Doopsgezind Erfgoedcentrum en uitnodigt met frisse blik naar de vermaning in Winterswijk te kijken. Daarna verschuift de aandacht naar de wereld van boeken en handel. Piet Visser onderzoekt de Franeker boekhandel als trefpunt van ideeën en teksten. Ruud Lambour richt zich vervolgens op het slavernijverleden en de manier waarop dopers daarin verstrikt raakten. R.zvan-Iulian Rusu sluit hierbij aan met zijn grondige archiefonderzoek naar de rol van het Utrechtse doperdom in de Provinciale Utrechtse Geoctroyeerde Compagnie.

De blik verlegt zich daarna naar het oosten. Ad van der Staaij laat zien hoe het Hollandsch Doopsgezind Emigrantenbureau mennonieten hielp die de Sovjet-Unie wilden verlaten, en hoe dezelfde organisatie betrokken raakte bij kolonisten in Brazilië en de spanningen rondom Duitse geloofsgenoten met nazi-sympathieën. Johannes Dyck beschrijft hoe de doperse traditie onder de Rusland-deutschen werd overgedragen, maar tijdens de goelag-jaren wreed werd verstoord.

In de twee laatste bijdragen vertelt Jaap Brusewitz over een doper die in uniform het straatbeeld bepaalde en volgt Alle Hoekema de sporen van dopers in Nederlands-Indië.